“Voedselpakketten uitdelen voor Pasen in Slavonski Brod”
Dinsdag 30 maart reizen de zes meest bevlogen Humaned medewerkers naar Zagreb. De koffers zijn overvol met hulpgoederen en 12 kilo chocolade paaseitjes. Onze sponsor is weer zo fantastisch geweest om ons geld te schenken voor voedselpakketten. Wij weten hoe groot de armoede is en hebben daar zelf graag een ticket voor over om de hulpbehoevende medemens een voedselpakket te bezorgen. De chocolade eitjes zijn er in Kroatië bijna niet of peperduur. Daarom hadden we deze zelf meegenomen en zakjes met eitjes gemaakt voor in ieder pakket. De dankbaarheid van de ontvangers is groot. En van de gevers net zo groot. Wat een mooi werk hebben we kunnen verrichten.
De trap met de nieuwe leuning
Voor het Paasbezoek aan ons centrum “De Drie Engelen” hebben we alle moeite gedaan om geld bij elkaar te krijgen. Het centrum viert in augustus haar 20-jarig jubileum. Wij wilden het pand op die datum afgebouwd hebben. De trap was nog een groot betonnen gevaar ! Onder andere Gerard Holtman heeft voor veel donaties gezorgd, zodat er nu een prachtige veilige trap is, keurig betegeld en afgewerkt met een modern roestvrijstalen traphek. ‘Ons’ centrum is bijna af. Geweldig, zelf hadden we nooit durven dromen dat er met zo weinig geld zo’n mooi pand neergezet kon worden. Bijna al het werk is door leden van de kerk gedaan.
We hebben twee schooltjes in dorpen bezocht. Beide scholen bestonden uit 14 leerlingen. Het meubilair was niet aangepast op hun lengte. De leerkrachten roeien met de riemen die ze hebben en worden door ons gekleed. Deze info was nieuw voor ons. Wij weten niet wie er allemaal door ons gekleed worden. Dat weet alleen de priester. Nu hebben we de maten van de juffen wel even in ons opgenomen om te zorgen dat er bij onze volgende reis wel passende kleding voor hen bij zit. Dat is de kracht van ons bezoek. Wij zien waar wat moet komen.
In Poljanci ligt een van de schooltjes. Poljanci is een dorp 14 kilometer vanaf de stad Slavonski Brod, waar onze kerk annex centrum ligt, van waaruit wij en de priester hulpverlenen. In Poljanci gaat de priester met de medewerkers een bejaardenhuis bouwen. De grond en de bouwplannen zijn er. En alle bouwvergunningen zijn rond. In deze landelijke omgeving worden ouderen aan hun lot overgelaten. De priester en zijn gemeente konden dit niet langer accepteren en hebben een plan gerealiseerd om hier een bejaardenhuis te bouwen. De bouwtekeningen van een architectenbureau zien er perfect uit. Wat er ontbreekt zijn de financiën om te bouwen. Maar alle geloof is er dat de Heer voorziet in deze tekortkoming. Ons centrum “De Drie Engelen” is ook gebouwd zonder één cent vooraf in kas. En wij zien het. Er staat een geweldig mooi centrum. Dit zijn de wonderen van bovenaf. Waar wij nog niet in durven geloven, maar de goede gelovige wel.
Wij hebben 120 tafeltje dekje-verpakkingen gekregen van Stichting Ouderen Welzijn uit Wormerland. In augustus brengen we deze naar Slavonski Brod. Onze priester gaat een maaltijdensysteem opzetten voor 60 oudjes in de omgeving van het centrum die niet meer voor zichzelf kunnen koken. Bij ons zijn deze dozen verouderd. Voor onze doelgroep betekent dit elke dag een warme maaltijd. Geweldig!
In Poljanci wordt het bejaardenhuis gebouwd op het terrein waar we ook een landbouwproject hebben. De groente komt vers van het land met zaden uit Nederland! De verse groenten gaan zo het tafeltje dekje-systeem in uit Wormerland. We zijn toch goed bezig zo!
Onze reis kreeg een zwarte rand. Alen is net twaalf geworden en woont in een vreselijk oud huis aan de overkant van ons centrum. Alen helpt als hij vrij is van school met uitladen en doet mee aan de kinderactiviteiten in het centrum. Alen is van Bosnische afkomst en woont alleen met moeder, broer en zus. Zij krijgen altijd een voedselpakket en kleding van ons, omdat ze onder de armoedegrens leven. Alen werd al een wat langere tijd gepest door oudere jongens, omdat hij Bosniër is en in Kroatië woont.
Alen is 23 maart vermoord. Zijn oudere broer heeft hem gevonden in de rivier. Hij was vreselijk toegetakeld. Hier zijn geen woorden voor, alleen tranen. De moeder van Alen heeft zwarte kleding van ons gekregen, waarin zij kan rouwen. Wij bezochten Alens graf. Moeder zijn we gaan condoleren. Zij kwam met een wijsvinger op ons af: “Jullie hebben foto’s van Alen”. Zij had alleen één babyfoto en twee schoolfoto’s. Ja, wij hebben er zeker twintig. Het was zo’n levenslustige jongen. De oorlog is blijkbaar nog niet voorbij. Er wordt nog steeds gedood om geloof en afkomst. Bizar.
Wij weten weer waarom wij hier hulp verlenen. Onvoorwaardelijke liefde voor onze medemens!
Dank aan allen die ons hierbij ondersteunen op wat voor manier ook!
Namens de Stichting Humaned:
Harma en Arie Baak
Walter van Abswoude
Gerard Holtman
Hans Uitdenbogerd
Marina Molenaars