Op 22 augustus is het zover, midden in de nacht reizen we af richting Kroatië. Twee reisdagen vol goede moed, doorzettingsvermogen en inzet.
Maandag 23 augustus bereiken we ons reisdoel: ons centrum ”De Drie Engelen” in Slavonski Brod. Twee leden van onze club zijn met het vliegtuig eerder op de plaats van bestemming. Zij zorgen ervoor dat de kop Douwe Egberts voor ons klaar staat. Top! We doen dit transport met z’n negenen. Vier mensen zijn lang geleden in dit centrum geweest en kijken hun ogen uit. Hier is wat neergezet! Een centrum waar vanuit kerkdiensten, scholing en hulp kan worden verleend. Dat doel is behaald!
Deze week vieren wij het twintigjarig bestaan van het centrum en het tienjarig bestaan van onze stichting: stichting Humaned! Alleen met de status van een stichting kan je hier hulp verlenen en de grens overkomen met hulpgoederen. Het is ons voor de zoveelste keer gelukt!
Deze reis is dat met een ambulance, geschonken door het Rode Kruis in Alkmaar. Een ambulance die Nederland nagenoeg nog niet uit geweest is. Nou, deze ambulance heeft de reis door de bergen van Duitsland en Oostenrijk geweldig doorstaan. En dan te bedenken dat deze tien jaar oude ambulance nog maar 63.000 km op de teller heeft staan. Het is een prachtkar waar we allen trots op zijn!
Tijdens het jubileumfeest overhandigt onze voorzitter Hans Uitdenbogerd de sleutel van de ambulance aan onze pastor Zdravko Duvnjak.
De Kroatische televisie maakt een opname tijdens de jubileumceremonie. Wij zijn daags na het feest te zien in het Kroatische journaal. En wel twee minuten, dus maken we snel foto’s van de televisiebeelden. Stichting Humaned, een Zaanse stichting, zichtbaar op het Kroatische journaal. Heel bijzonder! En voor ons is onze hulpverlening zo gewoon dat we er in de Zaanstreek geen ruchtbaarheid aan geven. Misschien doen we onszelf wel tekort! Ons doel is hulpverlenen, geen publiciteit. We genieten tijdens het jubileumfeest.
Mensen komen ons persoonlijk bedanken voor de jaren dat wij hun gezin al kleden. Ik krijg briefjes met hulpvragen in mijn hand gedrukt. Een hulpvraag, bij wie moeten zij deze anders stellen? Anja, een oud verpleegkundige, vertelt me hoe dankbaar ze is dat wij in haar leven zijn gekomen. Ze zat zelf werkloos thuis met een man die door de oorlog invalide is geworden. Anja is gestart met de opvang van oude mensen die verpleegd moeten worden. Van ons heeft ze de verpleeghulpmiddelen gekregen. Deze reis hebben we ook weer een ziekenhuisbed voor haar mee. Hiermee kan ze haar zesde patiënt 24 uur per dag gaan verzorgen in haar huis. Ze heeft nu weer een inkomen. Ze kan haar hobby uitvoeren en dat is mensen verplegen. En ze heeft een werkloze verpleegster een deel van de dag in huis om haar te helpen. Mensen weten dat zij op ons een beroep kunnen doen. Wij doen ons best en God doet de rest!
De dag na het jubileumfeest nemen we voor onze eigen ontspanning.
We rijden naar Tuzla in Bosnië. Tijdens de rit komen we stil te staan. Wat is er aan de hand op de weg? Er worden mijnen geruimd! Wij wachten rustig af tot wij onze weg VEILIG kunnen vervolgen. Nu nog, zolang na de oorlog nog mijnen ruimen! Wij zien de werkzaamheden en fotograferen deze!
Wij zien nog meer, mensonterend ! Romakinderen midden op de snelweg tussen de auto’s bedelen om geld. Ik heb zo’n spijt dat ik geen snoep voor deze kinderen bij me heb om uit te delen. Ik had van mijn leidinggevende nog wel 100 zakjes snoep mee gekregen. Grrr, deze uitgedeeld in het centrum! We zien veel bedelaars in Tuzla. Toch laat deze stad een gastvrije en vriendelijke indruk op ons achter.
De mensen van de kerk hebben voor ons een barbecue georganiseerd in Poljanci. Poljanci is een dorpje 14 kilometer van de stad Slavonski Brod. In dit dorp worden veel ouderen door onze pastor geholpen. Wij krijgen er een geweldige warme maaltijd, klaargemaakt op een oude trommel van een wasmachine. Op de plaats waar wij barbecueën wil de kerk een bejaardenhuis gaan bouwen. De tekeningen hebben wij gezien en ze zijn zeer professioneel gemaakt door een architectenbureau. Van de regering heeft onze pastor alle goedkeuringen om een bejaardenhuis te bouwen. Wat nu nog ontbreekt zijn de centen. Het centrum in Slavonski Brod is gebouwd zonder een cent vooraf in de portemonnee. Het centrum is helemaal tot stand gekomen met giften. Onze pastor gaat ervan uit dat de Heer voorziet. Blijkbaar werkt dat. Wij hopen dat er voor het project in Poljanci mensen komen die dit gaan financieren. Wij hebben zelf al geschreven naar Max Maakt Mogelijk. Maar Max houdt zich tot nu toe stil. We blijven bidden en hopen dat er mensen komen die met hun overtollige munten iets moois neer willen zetten.
In de kleine kerk van Poljanci zijn onze meegebrachte goederen opgeslagen. Van hieruit komen de goederen bij de mensen terecht die ze nodig hebben. In Poljanci staan nu ook 120 warmhouddozen met pannetjes van het SOW uit de gemeente Wormerland. De groenten gaan verbouwd worden op Poljanci en de kok gaat hier 60 maaltijden van koken per dag! Personeel gaat deze maaltijden in de pannetjes doen en iemand gaat de maaltijden naar zestig hulpbehoevenden brengen in de grote stad Slavonski Brod. Wij hebben hiermee niet alleen veel mensen aan het werk, maar ook aan een warme maaltijd geholpen.
En zo zorgt onze stichting voor werk en voorzieningen in Kroatië!
Dank aan allen die ons deze jaren hebben gesteund!
Marina Molenaars
en de medereizigers: Harma Baak, Gerard Holtman, Hans Uitdenbogerd, Walter van Abswoude, Jan van der Slot, Paul Oostheim, Ruud van den Bosch en Piet Joor