Reisverslag december 2009

Geen kaarsje aangestoken in de kerk voor ons vertrek. Iets wat ik altijd normaal wel doe. Nou dat hebben we geweten. Het is een reis met bijzonder veel hindernissen geworden. Toen ik vrijdagavond thuis kwam van de reis heb ik direct een kaars aangestoken en God bedankt dat hij ons zo terzijde heeft gestaan. De details zal ik besparen. Wij hebben een geweldig humanitair transport beleefd.

Ruim honderd verstandelijk gehandicapte kinderen van een VSO school hebben van ons, lees De Baanderij uit Gouda, een rugtas met school- en persoonlijke spulletjes gekregen. De kinderen wisten dat wij zouden komen. Zij hadden een dankprogramma gemaakt met als thema Sinterklaas. Zij dansten en zongen voor ons. Veel lieve kinderen met het syndroom van Down wisten ons aan het lachen te maken. Hun optreden ontroerde ons. Zij vroegen ons wat te spreken. Maar wat kunnen onze lieverds nu verstaan van onze Nederlandse of Engelse taal. Dus bedachten wij ter plekke om net als zij een lied te zingen. Ook wij zongen Sinterklaas liedjes. De dochter van de priester die ons vergezelde kreeg kippenvel van de harmonie die wij uitstraalden. Wij waren één met de doelgroep die wij hulp verleende. Dat is ons doel. Dit doel hadden we bereikt. Zo eenvoudig zo mooi!

Wij hopen in de toekomst meer voor deze doelgroep te kunnen betekenen. De leerkrachten hebben gevraagd of wij deskundigheid uit Nederland aan hen over kunnen brengen. Misschien kunnen we wat leerkrachten stage laten lopen op een school of instelling bij ons in Nederland. Maar wie betaalt hun reis naar Nederland?

Ook dit jaar mochten we dankzij de hulp van onze sponsor voedselpakketten uitdelen aan de allerarmsten. Wij konden meer dan 60 gezinnen voorzien van een primair voedselpakket. Alle families waren ons zeer dankbaar. Vele malen zagen we de samengevouwen handen naar boven een dankgebaar maken in een taal die wij niet spreken. Dank aan onze Heer die ons niet in de steek laat.

Wat ik me wel bewust werd was dat mijn vriendin elke week via de voedselbank in Nederland pakketten uitdeelt en nu maar 60 gezinnen in een stad zo groot als Zaanstad tweemaal per jaar met de Pasen en Kerst een voedselpakket ontvangen. De gezinnen die in Nederland in armoe leven hebben het dus stukken beter dan de armen die wij hebben kunnen bereiken. Wij zijn de priester waar wij mee samenwerken zeer dankbaar dat we voor deze gezinnen iets hebben kunnen betekenen.

Wij danken al onze sponsoren die ons werk mogelijk maken. Ik denk dan aan De Baanderij voor de goed gevulde rugtassen. De sponsor van de voedselpaketten. De dames die voor de kinderen in Slavonski Brod kleding breien. En de medewerkers van de dierenambulance die bij de apotheken medisch materiaal weghalen om er onze doelgroepen mee te helpen. Deze medewerkers zijn zich niet bewust van het feit dat zij zoveel mensen een plezier doen met o.a. het incontinentiemateriaal dat zij voor hen inzamelen. Jullie werk is voor onze Stichting zo daadkrachtig. Dank daarvoor!

Dank aan allen die kleding, geld etc. aan ons schenken. Hierdoor kunnen wij hulp bieden aan hen die het zo hard nodig hebben. Voor ons is het zichtbaar. Wij komen bij degenen die het nodig hebben. Wij zien waarom we deze hulpverlening uitvoeren. De thuisblijvers moeten het doen met dit verslag. Ik hoop dat het verslag daarom voor een ieder die ons geholpen heeft voldoende is. Zo niet, we hebben een heleboel foto’s gemaakt! En we laten deze foto’s graag aan U zien.

Tijdens ons verblijf in het centrum “De Drie Engelen” kregen we van de priester een uitnodiging om in augustus 2010 het 20-jarig bestaan mee te vieren. Aan ons dan de eer om de laatste steen aan het pand te bevestigen. En om de eerste steen te leggen bij het nieuwe project, de bouw van een bejaarden/verzorgingshuis in het dorp Poljanci. Dit dorp ligt zo’n 14 kilometer van de stad Slavonski Brod.
Iets wat broodnodig is voor de oudere hulpbehoevende in de wijde omgeving van Slavonski Brod.

Dank aan een ieder!
Marina Molenaars