Reisverslag december 2007

Zondag 9 december zijn we in alle vroegte vertrokken uit “de Zaan”: Walter van Abswoude, Hans Uitdenbogerd, Arie Baak, Gerard Holtman en Marina Molenaars. Onze opslagruimte school “De Wegwijzer” is de afgelopen week gesloopt. Wij hebben nu geen ruimte meer om goederen in te verzamelen. Dit bericht nemen we mee naar Kroatië, naar het centrum “De Drie Engelen”, waar we door pastor Zdravko Duvnjak verwacht worden. We rijden door Duitsland en zien hoe de dampende aarde een dikke mistlaag creëert. We stoppen in Oostenrijk voor een overnachting. Bij het hotel houdt de plaatselijke bevolking een goede-doelenmarkt. Er hangt een kerstsfeer, de glühwein vloeit rijkelijk en wij zijn niet te beroerd om de goede doelen te sponsoren.

Maandagmorgen rijden we in alle vroegte verder. Het heeft gevroren en de ijsschotsen schuiven als scherpe ruiten van de vrachtwagens. We houden flink afstand. Niemand van ons zit te wachten op een laag ijs door zijn voorruit. We rijden door tunnels en één van die vele tunnels brengt ons in een geheel witte wereld. We kijken onze ogen uit. Dikke lagen sneeuw op de bomen. Het is een pracht gezicht. In Slovenië is alle sneeuw verdwenen. We rijden direct door naar de grensovergang. Zoals gebruikelijk weten we legaal alle wachtende vrachtwagens weer te passeren. We maken uitvoerdocumenten bij aardige dames en laten een paar pakken koffie en cacao bij hen achter. Vervolgens rijden we naar de douanebeambte die ons door moet laten. Dat doet hij niet. Bij het zien van de uitvoerdocumenten zet hij het op een agressief geschreeuw. Zijn ogen spuwen vuur. Wat is er aan de hand? Wij zijn met twee auto’s en hebben voor alle twee de juiste documenten, maar hebben we de kosten daarvoor op één formulier en rekening laten zetten. Scheelt ons toch. Helaas past dat niet in de structuur van deze douanebeambte. Terwijl wij de man wat proberen te kalmeren ben ik gaan staan bidden. Na 5 minuten zijn de problemen opgelost en kunnen wij Kroatië in. Door flink door te rijden komen we om 19.00 uur in het centrum van Slavonski Brod aan. De pastor en zijn vrouw ontvangen ons met een warme maaltijd die er erg goed in gaat na een dag sturen. Wij hebben veel geld bij ons voor de afbouw van het pand. Na de maaltijd gaan we met de pastor om de tafel zitten om het geld te overhandigen. Het geld is o.a. bestemd voor een permanente elektriciteitsaansluiting en toebehoren. Een ander deel van het geld is voor de afbouw van het privé-gedeelte in het centrum, zodat de pastor en z’n gezin normaal kunnen wonen. Nu hebben zij niet eens een keuken. U kunt zich voorstellen dat zowel de pastor als zijn vrouw totaal verrast zijn door de grote som geld. Wij ook, toen wij het van onze sponsor ontvingen.

Dinsdagmorgen vroeg gaan we naar de plaatselijke douane. Zij inspecteren onze vracht en alles is oké. We kunnen lossen. Bij de plaatselijke supermarkt heeft de priester kerstpakketten besteld. Wij hebben van onze sponsor 2500 Euro gekregen om kerstpakketten uit te delen. Zestig gezinnen willen we verblijden met een kerstpakket en de rest van het geld is voor cadeautjes voor de weeskinderen. Zo’n 120 goed gevulde plastic tassen staan in de supermarkt voor ons klaar. Ieder gezin krijgt twee tassen. Wat een klus om deze 120 tassen in de auto’s te krijgen! In het centrum van de pastor stallen we de inhoud van één kerstpakket op tafel uit. Alle primaire levensbehoeften zitten in het kerstpakket. Gerard voegt nog een pak cacao toe. We vragen ons alleen af waarom er geen kerstbonbons en andere luxe artikelen in zitten. De primaire behoefte is groter dan bonbons, legt de vrouw van de pastor ons uit. Dat wordt ons ook wel duidelijk als wij de pakketten bij de gezinnen uitdelen. Een dergelijke armoede, dat kun je je niet voorstellen. Wat is ons leven toch super de luxe in Nederland.

Op woensdag bezoeken we het weeshuis. Voor elk personeelslid hebben we een kerstpakket mee. Voor de kinderen tot 12 jaar een rugtas geheel gevuld met speelgoed en toiletartikelen, gesponsord door een goede gever. Voor de jongens van twaalf jaar en ouder een toilettas met Axe producten. Deze wens hadden zij uitgesproken. Voor de meiden is er een toilettas met haarborstel en haarproducten. Iedereen mag een paraplu uitzoeken. Verder hebben we op verzoek van de directrice een aantal strijkbouten en een haarföhn voor iedere woonlaag in het weeshuis. De kinderen mogen om de beurt een rugtas uitzoeken naar wens. Hun gezichtjes spreken boekdelen. Terwijl de een nog druk aan het uitkiezen is, speelt de ander al met het speelgoed uit zijn tas. Gelukkig hebben we van alles genoeg mee.
Naar dit bezoek hebben wij vrijwilligers uitgekeken. Er is tenslotte veel tijd en energie in de voorbereiding gaan zitten. Onze energie wordt door de glunderende snuitjes zeer beloond. In de middag brengen we een fiets naar een jonge man. Zijn fiets was doormidden gebroken en hij moet elke dag erg ver fietsen naar zijn werk. Deze man woont samen met zijn moeder in een krot. Hij schaamt zich ook wel hiervoor. Op woensdagavond is er een korte kerkdienst met maaltijd. De pastor spreekt o.a. zijn dank uit voor de goede gaven die hij vanuit Nederland mag ontvangen. Wij kunnen hem 100 kinderbijbels overhandigen. Door onze sponsoring en hulpgoederen wordt zijn taak wat verlicht. Hij geeft ons de zegen voor een behouden terugreis. Diverse parochianen hebben voor ons een deel van de maaltijd bereid en de heerlijkste koekjes gebakken. PPFFffft, waar laten we het.

Donderdag naar Bosnië om enkele kerstpakketten uit te delen. Dit land ontwikkelt zich niet. Er zijn blijkbaar geen middelen. Zolang wij er komen is er nagenoeg geen groei. De kapot geschoten huizen blijven staan, niemand doet er iets mee. De voormalige bewoners daarvan hebben waarschijnlijk de oorlog niet overleefd. Het blijft een troosteloos gezicht.
Donderdagmiddag bezoeken we nog een gezin dat gebruikt maakt van het thuishulpproject. Twee jaar geleden is het centrum een soort thuishulpproject gestart. Met name gaat het om het uitlenen van thuiszorgmiddelen, wat in Kroatië nog niet bekend is. Wij brengen de hoog/laagbedden en po-stoelen etc. De pastor leent dit uit aan een ernstige zieke thuis. Hij krijgt deze spullen terug als ze niet meer nodig zijn. Een project dat leuk loopt, waar eenieder enthousiast over is. Vaak zijn onze ideeën te nieuw of vooruitstrevend. Zij kunnen er dan niet goed mee uit de voeten of zouden hierin meer begeleiding moeten hebben. Het thuiszorgproject is in ieder geval geslaagd.
Vrijdag reizen we gespannen terug over de besneeuwde tolweg in Kroatië. Diverse auto’s zien we van de weg schuiven. Wij God zij dank niet. Zaterdag om 20.00 uur komen we vermoeid en voldaan terug in “de Zaan”! Dit is een zeer geslaagd Humanitair transport geweest. Met dank aan onze sponsors.

Marina Molenaars